ik sta achter het raam
op de zesde verdieping
dit is waar ik woon
ik sta en kijk naar de stad
die als een huisvrouw na een drukke dag
even ligt te rusten
het is schemering
de gebouwen maken een vreemde skyline
een V vormige rij vogels
vliegt naar de bloedgekleurde horizon
de wind is stil
een paar wolkenkrabbers
staan tegen de bleke hemel
als de bewakers
van een mysterieuze orde
als het donkerder wordt
begint de krekel in mijn hoofd
zijn murmelen
hij is mijn onvermijdelijke avond-maat
een stem
vergelijkbaar met mijn eigen stem
fluistert in mijn oor:
dit is de vrijheid, geniet ervan!
Amir Afrassiabi
Rotterdam, mei 2015
