elke dag sta ik
op dezelfde plek hier
bij mijn raam achttien meter hoog
niet dat ik de straat aankijk
of de voetgangers, fietsers,
de bestuurders achter het stuurwiel
die ik niet zie maar weet
dat ze er zijn
of deze bomen met groene bladeren
nee
ik kijk de straat niet
ik ben alleen maar aan het denken
dat ik een hoger plek moet zoeken
en ik weet
dat elke blad van deze bomen
een wonderwerk van God is
zoals de voetgangers, de fietsers,
de bestuurders en deze man
die op het zelfde plek
bij het zelfde raam
de dag doorstaat
en de ketel bruist door op het gasfornuis
en hij gaat geen thee maken
en het gas afzetten
en als Sara die niet hier is hier was
zou zij met een lachje zeggen:
“je wacht tevergeefs, hij komt niet”
Amir Afrassiabi
Rotterdam 2018